Madagaskar - introductie

In deze weblog staan mijn reiservaringen in Madagaskar en Mauritius van een reis met Djoser in september / oktober 2007.
Via de links aan de rechterkant is gemakkelijk de beschrijving per week te vinden.
Binnenkort zal ik ook nog wat foto's van deze reis toevoegen via een link aan de rechterkant.

Van een 2-tal vorige reizen (China in 2005 en Zuid India in 2006) staan de links ook aan de rechterzijde.

Veel plezier met lezen!







Een voorproefje: Lemuren vind je alleen op Madagaskar en sommigen kunnen dansen:


Richard

September 2007: Madagaskar en Mauritius - reis met Djoser

Het werd weer tijd voor een verre reis, dit keer naar Madagaskar en Mauritius met Djoser. En dit keer gaat de reis wel door, 2 jaar geleden werd deze reis een paar weken voor vertrek geannuleerd wegens te weinig deelnemers, maar nu in de herkansing.
Bij de voorbereiding dit keer geen Lonely Planet, maar de Bradt Guide over Madagascar (www.bradtguides.com), die toevallig net met een nieuwe editie uitkwam. Een uitstekende reisgids.

Reisschema
12-09-'07 Amsterdam - Antananarivo
13-09-'07 aankomst Antananarivo
14-09-'07 Antananarivo - Andasibe - Périnetreservaat
15-09-'07 Périnetreservaat
16-09-'07 Périnet - Mandrakandrina – Antsirabe
17-09-'07 Antsirabe
18-09-'07 Antsirabe - Ambositra
19-09-'07 Ambositra
20-09-'07 Ambositra - Ialatsara nationaal park
21-09-'07 Ialatsara NP – Ranomafana NP
22-09-'07 Ranomafana NP
23-09-'07 Ranomafana NP - Fianarantsoa
24-09-'07 Fianarantsoa - Ranohira
25-09-'07 Isalo NP
26-09-'07 Isalo NP - Ranohira
27-09-'07 Ranohira - Ifaty
28-09-'07 Ifaty
29-09-'07 Ifaty - Antananarivo - Mauritius
30-09-'07 Mauritius
01-10-'07 Mauritius
02-10-'07 Mauritius - Amsterdam
03-10-'07 aankomst Amsterdam

Week 3 Ifaty - Mauritius

Dag 16 Donderdag 27 september 2007: Ranohira - Ifaty
Vandaag gaan we naar de zuid west kust van Madagaskar. Bij vertrek is er nog even wat chaos, omdat er ook een ander busje vertrekt. De bagage wordt willekeurig op één van de bussen geladen, maar alles komt gelukkig goed. Over goede asfaltwegen - als een soort van streep door het landschap - reizen we naar Tulear.
Onderweg passeren we o.a. een dorpje dat nu nog bestaat, maar waarschijnlijk over een aantal jaren weer verdwenen is. Hier worden saffieren gevonden. Er zijn vooral saffiershops, maar we maken hier geen stop.
Wel maken we een stop bij de eerste baobab bomen die we tegenkomen. Het blijft een vreemde boom. Van de 8 soorten baobab die er bestaan komen er 6 alleen maar voor op Madagaskar, 1 in Afrika, en 1 in Australië. Volgens een mythe rondom de baobab is deze als volgt ontstaan: De baobab was de mooiste boom die God geschapen had, maar dat wist hij zelf maar al te goed: hij was dan ook irritant ijdel. Op een dag had God genoeg van zijn opschepperij en zijn gesnoef, rukte de boom uit de grond en zette hem op zijn kop weer terug zodat je tegenwoordig geen schitterend bladerdak meer ziet maar kronkelige kale wortels als takken (met dank aan Annet). De baobab kan tot 25 meter hoog worden, de wortels schijnen even diep te zitten. De totale boom heeft dus een lengte van 50 meter. Hierdoor overleven ze makkelijker stormen e.d. Een baobab kan heel oud worden. De oudste boom die we gezien hebben was 1500 jaar.

Ook maken we nog een stop bij een willekeurig schooltje. Hier worden schriften en pennen gegeven. De lerares is er erg blij mee. Vergeet niet dat men op Madagaskar heel arm is, veel kinderen hebben geen eens een velletje papier, laat staan een schrift en een pen om wat op te schrijven. Als dank wordt er nog een liedje voor ons gezongen.

Een ander voorbeeld van arm zijn in Madagaskar: voor ons kost een stukje zeep (denk aan een hotelzeepje) eigenlijk niets. Maar de inwoners kopen het niet, als de keuze is eten of zeep, dan is het duidelijk. Als we een keer ergens zeepjes uitdelen, wordt er bijna gevochten. Maar toch denk ik dat we er goed aan doen.
In Tulear aan de kust moet er eerst getankt worden, bij de benzinestations is meestal ook een winkel waar je wat te eten en te drinken kan kopen. Dus als er 18 man komt, doe je toch de winkel open. Maar niet hier: de winkel is dicht, blijft dicht en gaat niet open. Dan maar in het dorpje zelf wat Tuc-jes, cola en water kopen als lunch voor de laatste 1,5 uur.
Over een hobbelige zandweg rijden we langs de kust naar ons hotel in de buurt van het dorpje Ifaty. De weg is slecht, maar als ik het vergelijk met wegen in Cambodja van een paar jaar geleden is het een goede weg, al denken sommigen hier toch anders over.

Het hotel blijkt geen hotel te zijn, maar een verzameling mooie vrijstaande, bungalows en aan de kust. Via een houten trap moet je naar het strand, maar daar staat tegenover dat je een prachtig uitzicht hebt over de zee.
Het wordt een lekker middagje niets doen, naar het strand, wat lezen, en met een paar mensen onder het genot van een pilsje kijken naar de zonsondergang. Het is hier wel muggenland.
Hotel is "La Saline Hotel" in Ifaty.

Dag 17 Vrijdag 28 september 2007: Ifaty
Dit keer relatief vroeg eruit, om 8 uur met de boot naar het dorpje Ifaty. Ik heb me inmiddels volledig aangepast aan het Malagassische tijdsbesef. Ik had niet het idee dat ik te laat was om een halve minuut na 8, maar onze reisleider dacht daar anders over. Was wat in paniek voor deze halve minuut. Het verschil tussen eb en vloed is misschien maar iets van één meter, maar omdat de zeebodem hele vlak afloopt, is er bij eb een modderstrand van wel 3 kilometer (het rif ligt op 5 km) en bij vloed is er haast niets meer over. Als je dus veels te laat komt kan de boot niet meer weg.

Bij aankomst in het dorpje gaan we een korte wandeling maken het binnenland in naar het Reniala Nature Reserve (www.reniala-madagascar.com). Belangrijkste dat je hier ziet, zijn diverse soorten baobab bomen. De oudste ruim 1500 jaar oud, een andere boom heeft een omtrek van ruim 13 meter. Er zitten ook nog een aantal bijzondere vogels. Gezien het weer is het goed dat we dit in de ochtend doen, het is zonnig en lekker warm. Op de terugweg stoppen we nog even bij het huis van onze Franse gids Paul. Hij woont ruim, maar heeft ook een aantal baobab bomen staan van een jaar of 15. Dat is nog maar een plantje van een meter hoog en ziet eruit als een tak.
Op de terugweg komen we de rest van de groep in kleine groepjes tegen. We lunchen bij een nieuw hotel, mogen even in een bungalow kijken. Deze telt 2 slaapkamers en 1 grote badkamer met o.a. een stortdouche.
Over het strand lopen we terug naar het hotel. In de middag lekker niets doen, zonnen, lezen etc. Gewoon relax.

Dag 18 Zaterdag 29 september 2007: Ifaty - Antananarivo - Mauritius
Na het ontbijt vertrekken we naar het vliegveld van Tulear. Er zouden 2 busjes komen voor ons, maar uiteindelijk komt er slechts 1 oude Mercedes taxi brousse die 30 jaar geleden zijn beste tijd al gehad had. We passen er allemaal in, maar meer ruimte is er echt niet. De eigenaresse van het hotel staat hoofdschuddend te kijken hoe wij vertrekken. Zij lijkt het niet goed te vinden dat wij met deze bus gaan.
Terug naar Tulear is weer over de zandweg met de vele kuilen. Er zijn verdacht veel politiecontroles waar de bestuurder en de eigenaar iedere keer weer moeten betalen omdat de papieren waarschijnlijk niet in orde zijn. Vlak bij het vliegveld worden de papieren zelfs in beslag genomen en mogen wij eerst naar het vliegveld gebracht worden.
Het is klein vliegveld, het is bagage afgeven, boarding pass krijgen met volgnummer geen stoelnummer) en in de bar nog even wat drinken. Je kunt er zelfs een warme maaltijd krijgen, en dat ziet er niet verkeerd uit. Opeens gaat het luchtalarm af, maar het blijkt dat er dan een vliegtuig gaat landen en het luchtalarm is nodig om alle beesten van de landingsbaan af te jagen.
Zonder ook maar enige veiligheidscontrole mogen we aan boord van het ATR propellervliegtuig van Air Mad zoals Air Madagaskar genoemd wordt. In ruim een uur vliegen we naar Tana. Hier hebben we bijna 5 uur overstaptijd voordat we doorvliegen naar Mauritius. We kunnen met de bus Tana nog even in, bagage op het dak, en het is onze bus die we de laatste 3 weken gebruikt hebben met Tuta en Tina. Zij zijn in 3 dagen weer teruggereden. In de buurt van het oude station worden we afgezet, maar opnieuw heeft de winkelsluiting hard toegeslagen. Er is weinig open. Wel is er een Baobab winkel open, ik koop nog een T-shirt, en daarna gaan we nog even een vers ijsje eten in een ijssalon, heerlijk!
Met de bus naar het vliegveld. Bij het inchecken maakt de reisleider een voor mij onvergeeflijke fout: bij de balie de standaard vragen als zelf bagage ingepakt, geen scherpe voorwerpen, etc. De reisleider maakt de opmerking dat ik alleen maar wapens in mijn bagage heb zitten. Gelukkig krijg ik wel een boarding pass en krijg ik gelukkig geen kaart: ga direct naar de gevangenis. Waar een deel van de groep bij stond heb ik hem hierna de wind van voren gegeven. Ik was des duivels. Later heeft hij wel excuses aangeboden, want hij wist niet dat dit soort grapjes niet gewaardeerd worden op vliegvelden. Van welke planeet kom je dan, denk ik dan maar.
Vlak voor vertrek valt tot 5 keer de stroom uit op het vliegveld, generatoren doen hun werk goed, maar veel vertrouwen geeft dat niet.
In 5 kwartier vliegen we naar Mauritius, dit keer lekker ruim omdat ik bij de nooduitgang zit. Omdat ik redelijk voorin zit ben ik heel snel bij de douane, en als ik naar de bagageband loop zie ik al mijn rugzak ronddraaien. Als even later de rest van de groep aankomt, halen we alle bagage er alvast af. Buiten wacht de bus voor ons, de bagage gaat in een apart busje, en na ruim een uur rijden komen we om een uur of één 's nachts bij ons hotel aan de oostkust van Mauritius. Via een bruggetje over het zwembad ga ik naar mijn kamer en ga direct slapen.

Dag 19 Zondag 30 september 2007: Mauritius
Heel vreemd: vanochtend pas voor de eerste keer tijdens deze vakantie ontbijt met tropisch fruit, heerlijk. Op Madagaskar niet gehad. Het is wat bewolkt, en nat ontbijt eens even kijken op het strand. Wit zand, lauw water, helder blauw water, maar waar zijn die palmbomen? Er staan gewoon loofbomen en dennenbomen langs het strand. Met een paar mensen lopen we naar het dorpje, tussen de bomen zitten complete families bij elkaar met eten en drinken. Ziet er heel leuk uit. Maar dan gaat het regenen, en voelt het wel heel koud aan. Als de ergste nattigheid verdwenen is, door naar het dorpje. Dit is een grote verzameling van souvenir winkels. Het straalt niet echt identiteit uit.
Veel Indiërs runnen hier de winkels. Hun oorsprong: in 1598 is dit eiland bezet door de Nederlanders (ene Maurits), en om het land te bewerken waren er slaven nodig: deze werden uit India gehaald. In de tussentijd wordt er ook nog een zeldzame vogel uitgeroeid, de dodo (die van Boudewijn Büch). Uit wiki: Het dier was ongeveer een meter hoog en 20 kilo zwaar en kon venijnig van zich afbijten met zijn grote snavel. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Zijn voedsel bestond uit fruit, planten en mogelijk ook kleine prooidieren. De dodo kon niet vliegen en had, tot de komst van Nederlandse kolonisten geen natuurlijke vijanden. De dodo is genetisch verwant aan de duif.
Lunch is in het hotel, en de middag wordt doorgebracht aan het zwembad, in de zon en met lezen en naar muziek luisteren.
's Avonds is er een buffet. Bij het eten ook weer eens een lekkere zuid Afrikaanse witte wijn gedronken, en daarna is er een lokale dansvoorstelling.
Info over het Hotel Emeraude: www.emeraudebeachhotel.com

Dag 20 Maandag 1 oktober 2007: Mauritius
Vanochtend huren we naast het hotel een glass-bottom boat voor wel 5 Euro per persoon. Met zijn 7-en gaan we lekker snorkelen, en flippers en duikbril zitten in het bedrag. Het koraal waar we snorkelen ligt tussen het rif en de kust, hierdoor is er toch al veel koraal dood. Maar wat er leeft, ziet er mooi uit. Tijdens het snorkelen zie ik opeens een stuk brood langskomen en vlak daarna een paar honderd vissen er achter aan. Blijk ik vlak bij de boot te zitten, en hier werd wat brood in het water gegooid.
De middag hetzelfde gedaan als gisteren: niets!
's Avonds is er een buffet met Indiaas eten. Het is heerlijk. Na het eten is er een DJ die wat muziek draait, maar niet echt spectaculair.

Dag 21 Dinsdag 2 oktober 2007: Mauritius - Amsterdam
Na het ontbijt met Cornelia en Judith naar Port Louis. Dat is de hoofdstad van Mauritius en deze ligt op 1,5 uur rijden per taxi aan de westkust van Mauritius. Hier kunnen we nog even de laatste inkopen doen voordat we vanavond terugvliegen naar Nederland. Lunch wordt gedaan bij de Mac. Als we met de taxi teruggaan - de taxichauffeur heeft op ons gewacht - wordt ik door kantoor gebeld, ze kunnen me klaarblijkelijk niet missen, maar gelukkig wordt de verbinding verbroken - geen mastje meer.
Er zijn veel golfbanen hier op Mauritius, bij sommige kan je per helikopter gebracht worden. Nog even bij het zwembad liggen, dan de bagage inpakken en dan is het tijd voor het afscheidsdiner en de groepsfoto. Om 7 uur 's avonds staat de bus voor, en gaan we naar het vliegveld. Op het vliegveld hebben ze Efteling paden. Je moet hier een heel circuit lopen om uiteindelijk bij de controle van je bagage te komen. Alleen de bordjes met "vanaf hier nog 15 minuten wachttijd" ontbreken. Bij het inchecken blijkt dat we als groep bij elkaar zitten. Alleen de junior stagiaire bij de incheckbalie die eigenlijk pas morgen zou beginnen, krijgt het voor elkaar om een stoel 2 keer uit te geven. Maar het komt allemaal goed als we aan boord gaan.
Hoewel het een nachtvlucht is van Air Mauritius staat de verwarming op 25 graden lijkt het wel. Slapen valt daardoor wat tegen. Helemaal achterin het vliegtuig is het weer erg koud.

Dag 22 Woensdag 3 oktober 2007: aankomst Amsterdam
In een mistig Parijs komen we in de ochtend aan. Hier is het wachten op de aansluitende vlucht naar Amsterdam, het laatste stukje van deze mooie reis. Bij de veiligheidscontrole moet ik nu vooraf mijn schoenen al uit doen en op de band zetten. Verrassend is dat bij de gate de Volkskrant en Telegraaf gratis zijn.
In Amsterdam komt gelukkig alle bagage aan, en neem ik afscheid van de gezellige en leuke groepsgenoten.
Annick en Djaya moeten naar Antwerpen en Rene en Paulien naar Rotterdam, dus we zitten met z'n 5-en in de trein. Voor het laatste stukje nog even de taxi, en dan zit het erop.
Een mooie reis!!!

Week 2 Ambositra - Ialatsara - Ranomafana - Ranohira - Isalo

Dag 8 Woensdag 19 september 2007: Ambositra
Na het ontbijt worden we opgehaald door een 2-tal gidsen voor een wandeling in de omgeving. Van tevoren is al aangegeven dat we eten en drinken mee moeten nemen omdat we pas na de lunch terug zullen komen.
De groep wordt in 2-en opgedeeld: een groep die een lange wandeling gaat doen en één die de korte wandeling gaat doen. Ik kies voor de korte wandeling, want dan kan ik vanmiddag nog even het dorpje in.
Het is een rustige wandeling door de rijstvelden de heuvels in. Onderweg mooie vergezichten met o.a. uitzicht over Ambositra. Na een uur of 2 lopen komen we bovenop de berg waar het 'Royal Palace' zich bevindt. Bij een paleis heb ik een bepaald idee: vergeet dit. Het bestaat uit wel één houten huis van ongeveer 5 X 3 meter, waar nu een museum van gemaakt is. Het tweede huis is een paar jaar geleden afgebrand. Om er te komen moeten we even een flink stukje omhoog klauteren. Als we weggaan blijkt er vlakbij een heel makkelijk pad te zijn. Lekker in het zonnetje wat drinken en eten op de plek waar vroeger de koning zijn toespraken hield. Een half uurtje later komt de 2e groep ook boven.
Daarna maken wij ruimte en gaan terug naar het dorp. We hebben een andere route, maken nog een stop bij een 2-tal huisjes waar ze houtsnijwerk maken in allerlei variaties. Variërend van best wel mooi tot echt lelijk. Onderweg komen we ook veel kinderen tegen. Als we aan de rand van het dorp komen begint het zachtjes te regenen. Bij de slager is te zien dat alles van de koe gebruikt kan worden. De losse poten staan netjes tegen een muur. Uiteindelijk zijn we om 3 uur bij het hotel, zodat de korte wandeling 6 uur geduurd heeft. Een half uurtje later als wij al lekker aan het bier zitten komt ook de 2e groep aan, en die hebben dus exact dezelfde route gelopen met hun 'lange' wandeling.
's Avonds gaan we op een bijzondere locatie eten: het Benedictine convent, een nonnen klooster. Onze gidsen van de wandeling hadden dit gisteren al geregeld, want dan konden de nonnetjes alvast shoppen voor ons op de markt. Vanavond hebben we echt goed eten: er komt een grote pan soep op tafel, daarna komt er vlees en rijst en aardappelen. Tot een slot een yoghurt toetje en thee en koffie. Voor zover het is te zien in het donker is het een mooie en grote locatie. O ja, en drinken tijdens het eten moet je zelf meenemen.

Dag 9 Donderdag 20 september 2007: Ambositra - Ialatsara NP
Bij het douchen is er geen warm water, vervelend. Bij het ontbijt blijkt dat er nog een paar mensen koud water hadden. Iemand van onze groep had in haar badkamer wat stekkers uit het stopcontact getrokken. Gevolg: geen warm water in ons deel van het hotel.

Daarna gaan we met de bus naar Ialatsara NP. Het is een rit door de bergen. het is vandaag niet echt warm, beter gewoon koud, en dat komt vooral omdat het wat miezert en er veel wind is. Omdat we weer eens geen zin hebben (sorry Kees) in een stop onderweg in de berm voor de lunch met een stokbrood 'la vache qui rit', gaan we lunchen in een dorpje vlakbij het NP. We vinden een klein restaurantje waar we wat groentesoep bestellen. Als er groot blad met onze 6 grote kommen soep, loopt er opeens iets heel snel weg tussen de kommen: een nog erg levende kakkerlak. Dit is Afrika, dus kan gebeuren en de soep smaakt er niet minder om. Bij het afrekenen zien we op het handgeschreven menu bord dat de soep 5000 kost. Bij het afrekenen ontstaat er grote verwarring, we krijgen van onze 30000 Ariaris er 24000 terug. De prijzen waren nog in de oude munteenheid. De mensen zijn dus ook heel eerlijk. De soep kost ons dus maar 40 cent.

Dan gaan we naar de eenvoudige bungalows zoals in de reisbeschrijving staat. We zitten in houten bungalows midden in het NP. De lemuren zitten al op wacht. Website: http://www.madagascar-guide.com/lemurcamp/ Eenvoudig betekent in dit geval: er is geen elektriciteit, er is geen stromend water in de hut (wel buiten vanwege de regen), er zijn wel 2 toiletten in een apart gebouwtje, maar ja wanneer ben je er: alleen om te slapen. Het dekbed ziet er trouwens wel erg dik uit.

Om een uur of drie gaan we z'n 8en een wandeling maken, daarvoor gewoon even relaxen op de eigen veranda met een boekje. Het zou een wandeling zijn van ongeveer één uur om de grootste lemur van Madagaskar te zien: de Propitheque Diademe Edwards, dus dit keer alleen maar een fotocamera mee en geen drinken. Onze gids loopt heel stevig door de heuvel op. Als we bovenaan zijn zien we een mooie dubbele regenboog. De groep is te groot en de gids geeft wat schreeuwen en na een minuut komt er een 2e gids aan.
Het wordt nu ook wat pittiger: op één plek moet de gids een lange stok naar beneden houden voor ons, zodat we de bijna loodrechte helling op kunnen klauteren. De jungle wordt nu steeds dichter, en onze gids geeft weer even een paar kreten en dan komen er 2 man met grote kapmessen aan. Waar wij met stevige wandelschoenen lopen, lopen zij gewoon op blote voeten. De kapmessen blijken echt nodig te zijn, want de paden zijn op en moeten dus gemaakt worden. Even later worden we alleen gelaten, en gaan onze gidsen op zoek naar de lemuren. Uiteindelijk vinden we 2 families van 4 en 5 stuks vlak bij ons. Ze springen van tak naar tak, dit was het helemaal waard om te zien. We gaan nu weer terug naar de hutten, maar onderweg krijg ik door het flink zweten (het is benauwd, vochtig en veel klimmen en dalen) even heel zwaar. Ik laat een pauze inlassen, krijg wat tuc-jes en een slok cola, en ik kan er weer tegen aan. Geen enkel probleem. Danielle zegt: je geeft Richard een colaatje en hij doet het weer. Uiteindelijk doen we toch ruim 2,5 uur over de wandeling, en dat soort tijdsverschillen had ik nu wel moeten weten. Het vochttekort wordt opgeheven door een grote fles bier.
's Avonds eten in een kleine ruimte, nog wat drinken, genieten van 2 kittens en moeder poes, en vroeg naar bed.

Dag 10 Vrijdag 21 september 2007: Ialatsara NP - Ranomafana NP
Het dikke dekbed was echt nodig, het was koud vannacht. Maar een goed dekbed, ik krijg wel een krampaanval in mijn linker kuit. Vandaag een reisdag naar Ranomafana. De eerste stop is vrij snel na het vertrek: eerst bezoeken we een illegale stokerij buiten het dorp (geef de lokale agent een fles drank en hij kijkt de andere kant op), kijken nog even in een dorpje en een huisje waar de mensen wonen, klein, laag. Daarna in het dorpje krijgen we nog een dansvoorstelling van een lokale dansgroep. Voor de muziek zijn een 2-tal broers van een jaar of 70 ingehuurd, die om hier te komen 3 uur hebben moeten reizen. Aansluitend hebben we hier een vroege lunch.
Het is een mooie rit, en onderweg maken we nog even een stop bij wat watervallen. De weg is net een paar maanden helemaal geasfalteerd, deze bestond na wat orkanen alleen nog maar uit gaten. Hotel Manja ligt net buiten het centrum van het dorp. Het hotel ligt tegen een heuvel aangebouwd, dat betekent dus klimmen. Traptreden die altijd even hoog zijn, kom je volgens mij alleen maar in Nederland tegen. Het is weer een mooie bungalow, met uitzicht over de vallei en de rivier. Voor het avondeten nog even het dorp in, een minuut of 5 lopen. In het centrum is op de Market een DJ bezig om zijn geluidsinstallatie op te blazen. Het is gezellig druk hier, en als een paar van ons mee gaan doen in een polonaise-achtig iets hebben we helemaal gemaakt hier. Bij terugkomst in het hotel en als ik bijna bij mijn kamer ben, bedenk ik opeens dat ik mij sleutel vergeten ben (gebeurt ook mij dus wel eens Conny). Dat is vervelend, want het is een vervelende klim.

Dag 11 Zaterdag 22 september 2007: Ranomafana NP
Vannacht weer last gekregen van mijn kuit, en op de trap blijkt al dat ik mijn been niet echt kan strekken. Ik besluit daarom om niet mee te gaan met de wandeling, balen!!!! Met René en Paulien (die nog wat ziek is) ga ik het dorpje in. Er schijnt een thermaal bad te zijn, en dat proberen we te vinden. Het gebouw met de tekst 'Station Thermale' ziet er wat vervallen uit, en er is geen spoor van een bad te vinden daar. Ik ga alleen verder en na de rivier overgestoken te zijn kom ik bij het thermale bad. Zwembroek natuurlijk niet meegenomen, dus alleen maar wat rondgekeken. Daarna nog even een straatje in en met een paar dorpsbewoners een praatje in mijn beste Frans gemaakt, teruggelopen naar het hotel, geluncht en degenen die de korte wandeling in het park gedaan hebben zijn al terug. In de middag wat was gedaan, en lekker in het zonnetje zitten niksen.

Dag 12 Zondag 23 september 2007: Ranomafana NP - Fianarantsoa
Vandaag zijn er verkiezingen voor de 127 parlements zetels. Op de stembiljetten staan geen namen, maar foto's van de kandidaten. 2/3 is analfabeet. De verkiezingen verlopen rustig, want we merken er niets van.
Met de bus gaan we naar Fiana, hier zijn we al voor de lunch. Eerste indruk: we zitten op een industrie terrein, het is uitgestorven. Geen mensen op straat, winkels zijn dicht. Het hotel Cotsoyannis (http://www.hotel-cotsoyannis.com/) ziet er netjes uit. Even nog wat kamerruil: ik heb een kamer met een groot 2-persoons bed en een 1-persoonsbed. Mijn buurvrouwen hebben alleen een twijfelaar. We ruilen. Lunch in de binnentuin van het hotel, en ze hebben heerlijke pizza.
Fiana wordt omringd door bergen, en tegen de bergwand is een groot Maria beeld te zien. Er schijnt bovenop de berg nog een oud paleis te staan in de oude stad. Met 2 taxi's gaan we naar boven, en moeten daar nog wat klimmen. Bovenaan is er een mooi uitzicht over de stad, maar een paleis?? Wel een school waar ze nu aan het voetballen zijn. We lopen terug naar beneden, maar bij het kruispunt weten we al niet waar we heen moeten. Aan een kaart met straatnamen hebben je hier niets, want de mensen weten geen eens in welke straat ze wonen, laat staat dat er straatnaambordjes zijn. Ik bedenk opeens dat ons hotel vlakbij het station is, dus welke straat naar het station is heel handig. Bij het volgende kruispunt weer twijfelen, maar hier komt de eerste hulplijn langs: een taxi met mensen uit de groep. Bij het volgende kruispunt de volgende hulplijn, een tweede taxi met mensen uit de groep. Bij het hotel worden we nog even lastig gevallen door wat kinderen, die zijn iets te fanatiek aan het bedelen. Nog even wat snacks halen bij het benzine station - enige dat open is - en naar het hotel.
Om 4 uur zou het Internet café open gaan naast het hotel, maar vandaag niet. Na wat navragen blijkt dat misschien in Hotel Zomatel geinternet kan worden. Hier even naar toe, om daar de reisleider te vinden die net klaar was met internetten.
Terug naar het hotel om even te douchen: sta ik onder de douche valt de stroom uit. Kan gebeuren denk ik, dus ingezeept en al, op zoek naar de zaklamp, en ik kan lekker verder douchen. Maar opnieuw een onderbreking: kloppen op de deur: de buurvrouwen of ik nog licht heb: neeee, maar ik ben aan het douchen!! Na het douchen wordt er weer geklopt, staan er 4 vrouwen voor de deur, met de vraag heb je echt geen stroom meer?? Wat blijkt, iemand was haar haar aan het föhnen, en dat trekt het stopcontact niet van het hotel. Alleen in hun kamer en mijn (aangrenzende) kamer is de stroom uitgevallen. Dus geen totale black-out vanwege de verkiezingen. Als ze de stroomvoorziening gaan herstellen blijkt dat de elektriciteitsdraden gewoon aan elkaar geknoopt worden, kroonsteentjes worden niet gebruikt. Maar het werkt, is wat brandgevaarlijk, draad ligt gewoon open in een kast, ook niet echt aan te raden, maar dit is Afrika.
Lekker eten in het hotel 's avonds.

Dag 13 Maandag 24 september 2007: Fianarantsoa - Ranohira
De dag begint wat chaotisch vandaag. Er moet voor de trekking die we de komende 2 dagen gaan doen eten en drinken gekocht worden, want dat schijnt verder niet te kunnen. Maar ja 18 man die elk 5 flessen water, wat fris en koekjes willen kopen, dat trekt zo'n dorp als Fiana niet. We gaan dus wat later weg dan de bedoeling was voor wat best wel een lange reisdag gaat worden. Omdat we ook voorlopig geen banken tegen komen moet er eerst geld gewisseld worden in Fiana. Dat kost ook nog wel wat tijd, maar met een nieuwe voorraad geld moeten we het de komende dagen wel weer uit kunnen houden. Nog even met de bus de heuvels in voor een uitzicht over Fiana en dan de snelweg op.
In het landschap dat steeds kaler wordt, er komen ook steeds meer bergen, gaan we over een goede weg naar een eerste stop bij een papierfabriekje in Ambalavao. Iets dat ik al vaker gezien heb tijdens eerdere reizen. Helaas is het net lunchpauze, en gaan ze een uur dicht. Daarom gaan we eerst naar een klein parkje (Anja of Anjaha Park) verderop waar diverse merken lemuren zitten. Ook zitten hier diverse kameleons. Hier lunchen en gaan we met onze gidsen weer dezelfde 15 km terug naar de papierfabriek. Korte stop, wat drinken en weer verder.
Onderweg zien we een veel voorkomende activiteit: het land afbranden. Veel grond wordt continue in de brand gezet, zodat het weer even wat vruchtbaarder is. Dit geeft naast veel luchtvervuiling ook veel erosie. Dus of het nu echt goed is?
Als het al donker is zien al deze branden er enerzijds spectaculair uit, maar er is overal wel brand.
We zitten vannacht in Motel de L'Isalo in Ranohira (http://motelisalo.com/), een nieuw hotel.

Dag 14 Dinsdag 25 september 2007: Isalo NP
Na het gebruikelijke feit dat er 's nachts geen stroom is, een nieuwe verrassing: er is geen water. Met lege flessen halen we water uit het zwembad om het toilet door te spoelen. Vandaag begint een trekking: eerst gaan we met de bus naar de ingang van het NP, dat is 17 kilometer waar we door de hele slechte weg bijna 2 uur over doen. We gaan naar de Canyon des Makis, waar we lemuren (of maki's) vinden en eindigen bij een klein poeltje en een watervalletje. Je kan nog verder lopen, maar er is een stuk bij waar ik direct hoogtevrees krijg. Dus ik ga weer terug en blijf lekker bij het water wachten op de anderen tot ze terugkomen. We kunnen nu kiezen uit 2 wandelingen: een eenvoudige en een pittige wandeling. Met de eenvoudige wandeling ben je wat eerder op de camping en kan je ook nog naar een andere watertje. Omdat het vandaag wel heel warm is, kies ik daarvoor. Met onze gids lopen we ruim een uur naar de plek waar onze bus staat, dat is wel erg makkelijk. Met de bus gaan we de 17 kilometer weer terug. Onderweg komen we heel dicht langs een steppebrand, deze eindigt bij het asfalt waar wij rijden. De hitte is in de bus te voelen, best wel eng. Nog even naar het dorpje Ranohira. Dan weer met de bus over slechte wegen naar een parkeerplaats, waar vandaan we naar de camping kunnen lopen in een half uurtje. De tenten zijn al opgezet, dus we hoeven niets te doen. Hier zitten veel lemuren die hondsbrutaal zijn (of is het aapsbrutaal). Ze jatten het eten gewoon van de tafel. Maar biedt wel goede foto-opportunities. Onze slaapzakken, drinken e.d. komt even later met aparte dragers. Conclusie tot nu toe: dit is geen trekking, dit is wel heel simpel. Aan het eind van de dag gaan we naar de Cascade des Nymphes, 2 waterpoelen in de bergen. Als we daar naar toe lopen, komen we de anderen tegen die voor de pittige wandeling gekozen hebben.
Terug bij de camping nog even relaxen, het eten wordt door de dragers klaar gemaakt, en na het eten blijken de dragers ook wat flessen rum en muziekinstrumenten meegenomen te hebben. Rondom het kampvuur blijft het onder de volle maan nog lang gezellig.

Dag 15 Woensdag 26 september 2007: Isalo NP - RanohiraNa het ontbijt en het inpakken van de bagage gaan we met z'n allen eerst flink traplopen de berg op. Het is een klim van ruim een half uur, maar dan zijn we op het plateau. Hier is het redelijk vlak en zien we ook schorpioenen, het is een lekkere wandeling. Na een uurtje of 2 komen we bij de Piscine Naturelle. Dit is een tropische oase met waterval, waterpoel, vogeltjes en palmbomen. Een hele mooie plek. Hier blijven we even een uurtje zitten. Onderweg nog even lunchen die klaar gemaakt wordt door onze dragers terwijl wij bij de oase zaten. Om van het plateau af te komen moeten we eerst een stukje klimmen. Dan een stuk dalen, en daar staat de bus weer om ons naar het hotel Isalo te brengen.
Ik heb dit keer de nieuwste kamer, de kamer naast mij zijn ze nog met het dak bezig. Van mijn kamer is het net af. Een mooie badkamer, met een dubbele wastafel en een hele grote spiegel. Maar om het vuil van 2 dagen af te spoelen is het zwembad wel een handige plek. Het is vanmiddag zwemmen, zonnen, lezen en muziek luisteren.

Week 1: Amsterdam - Mauritius - Madagaskar - Antananarivo- Périnet - Antsirabe

Dag 1 Woensdag 12 september 2007: Amsterdam - Mauritius
Met een kleine hindernis vertrokken - schietpartij op de Boompjes - naar Schiphol. Geen vertraging met de trein, en ruim op tijd om het papieren ticket op te halen bij de ticket balie. Inchecken kan gewoon bij de zuilen van de KLM, en de stoelen voor zowel de vlucht naar Parijs als de vlucht naar Mauritius kunnen al geselecteerd worden. Voor de laatste etappe nog niet, want dat duurt nog meer dan 24 uur. Ik kies voor de eerste 2 etappes voor een gangplaats. Bagage kan gelukkig doorgelabeld worden naar Madagaskar. Nog even een lekkere koffie bij de Starbucks genomen, en daarna naar de gate. Daar zie ik de eerste labeltjes hangen met Djoser aan wat tassen, en dat blijken inderdaad mijn reisgenoten te zijn. Met een klein vertraging en met vertrek vanuit Zandvoort komen we iets te laat aan in Parijs. Uistappen en de eerste excursie is er - een wandeltocht naar de bus voor de andere terminal. De bus gaat ongeveer langs alle terminals en uiteindelijk stappen we uit onder het vliegtuig van Air Mauritius. Even naar boven en we moeten direct boarden, dat gaat dus net goed. Iets te vroeg vertrokken voor de vlucht van ruim 11 uur naar Mauritius. Eigen beeldschermpje in de stoel met vrij oude c-films die allemaal tegelijk draaien, dus je kunt ze niet achter elkaar bekijken. Wat eten, en boven Cairo val ik in slaap om weer ergens boven de oceaan wakker te worden, dus lekker lang geslapen.

Dag 2 Donderdag 13 september 2007: Mauritius - Madagaskar - Antananarivo
Om 5.30 uur in de ochtend landen we op Mauritius gaan met z'n allen door de douane, inclusief de reisleider, en krijgen een visum voor wel een dag. Djoser heeft vanwege de lange overstaptijd hier ons een excursie over het eiland aangeboden. We komen buiten en het regent, met tussenposen hoost het. Dat is niet volgens de weermodellen. De excursie over Mauritius gaat over de hele zuidkant van het eiland. En ondanks de regen ziet het er mooi uit. Bij een 7-kleurige rots nemen we een klein ontbijtje, uiteindelijk zijn om een uur of 1 weer op het vliegveld. Nog even inchecken en na de douane krijgen we van Kees de eerste informatie over Madagaskar. Na een korte vlucht (vertrek om 15.15 uur) van 1,5 uur landen we in Antananarivo en om dit makkelijker uit te spreken noemt iedereen dit Tana. Bij de douane weer wat stempels verzamelen - ook weer formuliertjes invullen - wachten op de bagage. Het is altijd weer een verademing als ik mijn rugzak aan zie komen. Uiteindelijk blijkt dat van reisgenoot Stefan de bagage niet is aangekomen.
Dan geld wisselen op het vliegveld, 10.000 arianes is 4 Euro, en omdat er verder geen pinautomaten of banken komen de komende dagen voor 250 Euro wisselen. Dat wordt ruim 600.000 Arianes in biljetten van 5.000. Per 10 stuks aan elkaar vastgeniet - methode India. In een klein uurtje net de bus naar het hotel Sjanghai, dat grenst aan de Amerikaanse Ambassade. Dat betekent roadblocks, veel bewapende militairen, spiegels onder de bus, met stickers kijken of er geen explosieven zitten in de handbagage of op de kleding. Bij het hotel even opfrissen en gezamenlijk eten bij de pizzeria om de hoek. Vroeg naar bed. En voor ik het vergeet - het regent.

Dag 3 Vrijdag 14 september 2007: Antananarivo - Andasibe - Périnet reservaat
Vroeg op, ontbijt in het hotel, en dankzij een taxichauffeur heb ik mijn camera nog. Ik wil gewoon een foto maken van het hotel, helaas betekent dat je dan ook gelijk de bewaking van de Amerikaanse ambassade fotografeert, en dat mag natuurlijk niet. Is natuurlijk een staatsgeheim:-) Met een Renault 4 (ze rijden hier in overvloed) naar de Rova - gebouw op het hoogste punt van Tana, waar alle koningen begraven zijn van Madagaskar. Lopend terug naar het hotel in de zon hier staat de bus al klaar om naar Perinet te gaan. Het wordt een lange rit ruim 150 km, maar veel bochten in de bergwegen. Eerst maken we een onverwachte tussenstop bij een schooltje. Als verjaardagscadeautje voor Stefan heeft zijn vriendin Daan een kindje geadopteerd - gesponsord van 7 jaar zodat deze naar school kan gaan voor de komende 7 jaar. Hier maken zij nu kennis met het meisje en haar moeder. Toch een heel mooi kado.
Onderweg moeten we wat eten kopen voor de lunch onderweg. Ergens langs de berm eten we dit op.
Onderweg maken we een stop bij een reservaatje, Madagaskar Exotic (oude naam Mandraka Reptile Farm). Hier zien we van heel dichtbij de eerste 2 merken lemurs / maki's / halfapen. Dichtbij is van ze zitten letterlijk op mijn rug. Hier ziet ook de dansende lemur bij - dit is echt gaaf om te zien. Verder zijn hier heel veel kameleons, vlinders en nog wat andere insecten. Maar hier zijn ze gelukkig wel goed te zijn, al hebben ze goede schutkleuren. Alleen de Redband kameleon zien we niet.
Tegen het eind van de middag gaat het gelukkig weer regenen. Het hotel is fantastisch, het zijn allemaal vrij staande hutjes tegen een kleine helling gebouwd, net uitzicht op de jungle. En deze reis een voordeel - ik heb als enige man alleen geboekt dus een kamer voor mezelf.
Eerst nog een avondwandeling over de asfaltweg om in de regen wat nachtdieren te spotten, en die zien we ook - wat lemuren, kameleons, en kikkers. Eten in het hotel, want dat ligt in de middle of nowhere.
Hotel is Feon'ny Ala in Andasibe.

Dag 4 Zaterdag 15 september 2007: Périnet reservaat
Vroeg op voor een wandeling in het Perinet park. Er kan gekozen worden uit 2 wandelingen van 3 of 5 uur. Gekozen voor de korte wandeling. Tijdens de wandeling zien we diverse lemuren, waaronder de indri indri. Dit is de grootste soort, ongeveer 90 cm. Deze maakt het lawaai van een sirene, en vooral als ze dit met z'n vieren doen is dit indrukwekkend. Ook nog een bamboe lemur, en nog een paar gezien. Je staat wel met z'n allen onder een boom naar boven te staren, en als er een blad in de weg zit dan zie je hem niet. Aanwijzingen als daar rechts van die tak bij dat groene blaadje. Je moet bedenken je loopt in de jungle, met alleen maar takken en groene blaadjes.
In de middag het dorpje in, lekker wandelen, mensen kijken of is het precies andersom, worden wij aangestaard.
Bij terugkomst in het hotel is er bericht dat er een koffer gevonden is. Dit bericht en dat het bijna het einde van de middag is, zijn een goede reden om aan de THB te gaan - Three Horses Beer.

Dag 5 Zondag 16 september 2007: Périnet reservaat - Mandrakandrina - Antsirabe
Het wordt een lange, lange reisdag, iets van 350 km. Maar met wat tussenstops en een mislukte poging om de bagage in Tana op te halen, konen we tegen een uur of 5 bij het hotel Hasina aan. Ik heb een balzaal, zonder kamernummer maar de kamer heeft een naam: Orchidee. Heel kort even met een pousse pousse de stad ingegaan, en daarna op het balkon nog even met mijn buurvrouwen Jet en Eef een pilsje gedronken.
Met een groot gedeelte van de groep gaan eten in een Frans restaurantje (Arche) in de buurt.

Dag 6 Maandag 17 september 2007: Antsirabe
De meesten gaan vandaag fietsen. Ik ga met Cornelia, Stefan en Daan op stap. We gaan met de pousse pousse naar het busstation. Pousse pousse zijn handkarren waar je in gaat zitten, en de loper op blote voeten ervoor loopt je dan naar je bestemming. Heel bizar, maar zij huren de kar, en hier verdienen ze geld mee. Dit ritje 1000 Ar, 40 cent. Voor 10.000 Ar zijn ze zelfs bereid om ons naar het meer te brengen, 7 kilometer verder. Over een heuvelachtige weg, dat kan je die mensen gewoon niet aandoen.
De eerste taxi die we proberen te huren kost 400.000 Arianes. We besluiten dat we de taxi niet willen kopen, en zoeken een andere. Deze taxichauffeur wil ons wel brengen voor 40.000. Een oude Peugeot 504 station met 3 banken. We gaan naar een meertje even buiten het dorp, hier zien we ook de fietsers. Lopen wat rond, drinken wat (ook onze knuffel madagaskarees - taxi chauffeur krijgt wat te drinken van ons), en laten ons bij de market weer afzetten.
Onderweg naar het meer komen we ook nog een pousse pousse tegen afgeladen met rijst, zo'n 400 kg. Hier lopen ze met z'n tweeën voor, maar helling af, moeten ze hun blote voeten dwarszetten en zie je de voeten gewoon stuiteren over het asfalt. Je krijgt zelf pijn in je voeten als je dat ziet.

Dag 7 Dinsdag 18 september 2007: Antsirabe - Ambositra
In de ochtend hebben we de tijd om nog even het dorp in te gaan, nog even naar een marktje, wat shoppen en daarna nog even lunchen. Na de lunch gaan we met de bus de bergen in voor een mooie rit naar Ambositra. Ook vandaag begint het om een uur of 4 weer te regenen, maar gelukkig is het droog maar wel frisjes als we aankomen in Ambositra. Het hotel ligt in het centrum, en ik heb een riante kamer in het oude gedeelte van het hotel. Maar wel aparte badkamer, apart toilet, en hier tussen een ruimte met de wastafel.
Ik ga nog even het dorpje in, even wat rondlopen. Het is een leuk, gezellig dorpje. Vlak bij het hotel is ook nog een kleine markt, waar je van alles kunt kopen. Denk hierbij aan gefrituurde kakkerlakken en meer van dit soort lekkers. Ook zijn hier wat bioscoopjes, maar uit de affiches blijkt dat hier alleen 18+ films vertoond worden.
Met de gids die ons morgen met de wandeling gaat begeleiden,gaan we met z'n alleen naar een restaurant Masoandro. Een soepje betekent hier dat je een complete pan krijgt, dit geeft wat lachaanvallen, maar ook hier weer prima eten.
We zitten in hotel Mania in het centrum van het dorp.

Landen die ik tot nu bezocht heb